HAYATA VE İNSANLARA KARŞI..

Ne zamandır kendi iç sesimle dertleştiğim bir konu hakkında konuşalım mı? Eminim çoğu insan şikayetçi bu konuda...Konuya size küçük bir ilkokul anımla giriş yapmak istiyorum.İlkokul 4. sınıftaydım ve çok sevdiğim bir arkadaşım vardı bir gün kantin önünde yanında parası yoktu ve bir şey almak istemişti  ben o an hiç düşünmeden elimdeki bütün paramı ona vermiştim bütün gün aç kalmıştım :) ertesi gün annemden daha fazla harçlık istemiştim o güne mahsus vermişti tabi ama bu olay fazlalaşınca kuşkulanıp beni çekip sorgulamıştı parayı ne yaptığım konusunda.En sonunda ona durumu anlattığımda kızamamıştı bile bana.(Buna benzer daha çok yaşadıklarım var hangisini yazsam bilemedim)Benim Hikayem aslında ufakken başlamıştı ama haberim yoktu:) Ne arkadaş darbeleri yiyecektim Maddi ve manevi olarak sömürülecektim. Yeri geldi mi duygusal şiddette uğrayacaktım.Ve hiç değmeyecek insanlar için göz yaşı dökecektim .İşte hala yinede saf kalbim ama hak edene Artık bir yerden sonra dur demek lazım insanın kendisine olan saygısı için ...İnsanoğlu ne kadar garip şeylere maruz kalabiliyor şu hayatta.Hayatı kontrol edemiyorsun o kendi işleyişinde ilerliyor.. sadece olan olaylara seyirci kalabiliyorsunuz.Keşke bazen ön görülerimiz olsa diyorum çok yara almadan üzülmeden müdahale etsem her şeye ama sonra düşününce de onca yediğim darbe ve  hayal kırıklıkları olmasa şu anki güçlü ben olmazdım.Tecrübe oldu bana bu hayatta yaşadıklarım..Eski saf düşüncelerim yerini kuşkulara bıraktı..Keşke eski ben kalabilseydim ama  bu benim suçum değildi..Bir anket yapsalar şu hayatta en büyük hayal kırıklığı yaşayanlar duygusal hassas ve karşındakine empati kuran kişiler olur diye düşünüyorum.Çünkü sadece işi düşen düşüncesiz  bencil insanlara maruz kalıp iyi niyetlerini tüketip büyük hayal kırıklıkları yaşıyorlar.Şu zaman da insanlara inanmak kalbini açmak ne kadar da zor dimi? Çünkü samimiyet kalmadı.İçi boşaldı çoğu şeyin..Kimse bir adım atmadan sadece ben ben der oldu..Hani nerede eski dostluklar arkadaşlıklar samimiyet masumiyet? Ne yazık ki çıkar ilişkisi her yerde..Ya da adam kullanma..Gözlemlediğim kadarıyla ve ne yazık ki maruz kaldığım kadarıyla durumlar böyle..Keşke herkes karşındakine dürüst ve samimi duygularla yaklaşsa.Haklısınız olmayacak şey istiyorum ama bir umut belki benim ki .Huylu huyundan vazgeçmez derler ama belki farkındalık yaratmakta önemli bir şey.Şu hayatta sevdiklerinizle güzel anılar yaşamak biriktirmek varken bazen böyle sevimsizi olaylarda ekleniyor hafızalara.İnsan canlısı ben bile artık çekinir oldum kuşkucu oldum bu son yıllarda yaşadıklarımdan ötürü.En güzeli acaba diye soru işareti bırakan kuşku duyduğunuz şeylere ilk önce bir mesafe koyun  daha sonrada yol verin gitsin daha fazla zarar vermeden sizlere...Kuru gürültü kalabalıkta yalnızlığa gömülmektense gerçek yalnızlığı hakkıyla yaşarım en azından gerçek :) Hazır 2018 yılına girmişken yeni kararlar alalım ve uygulayalım..Bir yerden başlamak lazım..;) Hadi bir liste yapalım..
ÜZÜLMEMEK İÇİN;
1.Hak etmeyecek insanlara kendinden fazla DEĞER VERME.
2.Çıkarcı menfaatçi insanlara hayatında yer YOK..
3.ilk öncelik kendinin..DEĞERİNİ BİL..
4.HAYIR!demeyi bileceksin..Artık kendinden ödün vermeyeceksin..
5.Üzgünüm ama yeri geldi mi BENCİL olacaksın sonrası için üzülmemek için..
6.Kırıldıklarını üzüldüklerini İÇİNE ATMAYACAKSIN karşındakine söyleyeceksin ki bilsin..
7.Enerjini tüketen ve sana iyi gelmeyen insanlardan UZAK duracaksın.
8.İlla kalabalık bir arkadaş grubuna ihtiyacın yok sana hele ki BİR ŞEYLER KATMIYORSA!!
9.Daha fazla kitap OKU!KÜLTÜREL anlamda geliştirmek için zaman ayır kendine..
10.AİLENE VE SEVDİKLERİNE daha fazla zaman ayır.
11.Unutma kimseye kendini SEVDİRMEK zorunda değilsin..Seni sen olarak kabul etsinler..
12.Yeni hobiler edin ve bir şeyler üret 13.Bundan sonra TAVRIN NET olsun..